Αγαπητοί φίλοι και φίλες
από τώρα και στο εξής θα μπορείτε να διαβάζετε τα νέα μας στο
http://filopappou.wordpress.com/
στο οποίο θα μπορείτε να βρείτε πολύ περισσότερες πληροφορίες για την περιοχή μας.
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007
Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007
Τα νταϊλίκια του Υπουργείου Πολιτισμού στην Πνύκα
Ο ξυλοδαρμός του Γιώργου δεν είναι το μόνο περιστατικό κουτσαβάκικης συμπεριφοράς εκ μέρους των υπαλλήλων της Εφορείας Ακροπόλεως (Α΄ΕΠΚΑ). Αντίστοιχη συμπεριφορά έχουν αντιμετωπίσει και περιπατητές οι οποίοι αρνήθηκαν να φύγουν από τον χώρο με την δύση του Ηλίου: χυδαίες βρισιές, απειλές για την σωματική τους ακεραιότητα (που δεν υλοποιήθηκαν γιατί υπήρχαν μάρτυρες ή περιορίστηκαν σε σπρωξίματα και τραβήγματα) με αποκορύφωμα την αισχρή συμπεριφορά προς γυναίκα (ευτυχώς που ζούμε στην εποχή που εξισώθηκαν τα δύο φύλα...) ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο του 2007. Η κοπέλα που υπέστη τις βαρβαρότητες των αρχαιοφυλάκων επέμεινε και οδήγησε έναν από αυτούς στο αυτόφωρο (πήγε και η ίδια βέβαια...). Ο φύλακας που πήγε στο αυτόφωρο δεν εμφανίστηκε στην δουλειά του για τρεις-τέσσερεις ημέρες αλλά μετά επέστρεψε δριμύτερος. Βλέπετε, η υπεύθυνη για τον Λόφο της Πνύκας αρχαιολόγος κα Όλγα Βογιατζόγλου, ηγετικός νους για το αναπτυξιακό θαύμα του αποκλεισμού των λόφων Φιλοπάππου, είναι θεία του. Ο Θεός να σε φυλάει από τον κουμπάρο...
Αυτή η ιστορία με κουμπάρους, ξυλοδαρμούς, διαπομπεύσεις, αυτόφωρα κλπ που φαίνεται τόσο απίστευτη σε όσους κατοίκους την ζουν, είναι μια απλή ιστορία ποιότητας της καθημερινής ζωής. Σε αυτήν την Αθήνα, που περιβάλλεται πια από μια καμένη έρημο, είναι και κάτι τύποι που δεν θέλουν απαραίτητα το βράδυ να μένουν μέσα ή να πηγαίνουν σε καφετέρια --- και ούτε και την ημέρα. Θέλουν να πηγαίνουν μία βόλτα σε ένα πάρκο χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο και χωρίς να κοιτάν το ρολόι τους (περίεργοι εεεε?). Πάρκο τέτοιο για το κέντρο της Αθήνας είναι οι λόφοι Φιλοπάππου, από πάππου προς πάππου. Ε, αυτούς θέλουν με απίστευτη μανία να κλείσουν οι αρχαιολόγοι της Εφορείας Ακροπόλεως. Βρήκαν κάτι λεφτουδάκια με τα Ολυμπιακά Έργα και εκχώρησαν μέρος των λόφων για τσιμεντοποίηση (έχουμε και τα τσιμέντα τους να διώξουμε από τους λόφους, τους ευχαριστούμε) ώστε να φάνε οι εργολάβοι και να τους κάνουν το χατήρι να κλείσουν τους λόφους. Όλοι θα ήσαν καλά από αυτό: οι αρχαιολόγοι θα γράφαν στα τοσοδούλια βιογραφικούλια τους ότι απέδωσαν στην πόλη έναν νέο αρχαιολογικό χώρο (αυτό γράφουν τα τεχνικά δελτία των έργων τους) και οι εργολάβοι θα είχαν νέο θέατρο, νέα καφενεία και έναν εκθεσιακό χώρο μέσα στο αλσάκι του Φιλοπάππου --- όσο θάχε απομείνει. Η περίφραξη θα προφύλαγε τις εμπορικές χρήσεις. Τους χάλασαν τα σχέδια οι κάτοικοι που δεν άφησαν να ολοκληρωθεί η περίφραξη.
Αλλά οι αρχαιολόγοι (ένα βιογραφικό τόχουμε, ένα γινάτι μας έμεινε, μιαν εντολήν ακούμε...) οχυρώθηκαν στην Πνύκα. Από το καλοκαίρι του 2006 αποκλείουν την πρόσβαση στον χώρο το βράδυ ενώ μέχρι τότε ήταν ελεύθερη. Η αρχή, ξέρετε, είναι το ήμισυ του παντός, μετά την Πνύκα θα ξαναδιεκδικήσουν τους λόφους ολόκληρους.
Κι αν αυτό φαίνεται στους καλοπροαίρετους αναγνώστες απίθανο, θυμίζουμε ότι η ιστορία της περίφραξης άρχισε το 2002. Τότε η Πνύκα ήταν ελεύθερη και σήμερα δεν είναι.
Αυτή η ιστορία με κουμπάρους, ξυλοδαρμούς, διαπομπεύσεις, αυτόφωρα κλπ που φαίνεται τόσο απίστευτη σε όσους κατοίκους την ζουν, είναι μια απλή ιστορία ποιότητας της καθημερινής ζωής. Σε αυτήν την Αθήνα, που περιβάλλεται πια από μια καμένη έρημο, είναι και κάτι τύποι που δεν θέλουν απαραίτητα το βράδυ να μένουν μέσα ή να πηγαίνουν σε καφετέρια --- και ούτε και την ημέρα. Θέλουν να πηγαίνουν μία βόλτα σε ένα πάρκο χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο και χωρίς να κοιτάν το ρολόι τους (περίεργοι εεεε?). Πάρκο τέτοιο για το κέντρο της Αθήνας είναι οι λόφοι Φιλοπάππου, από πάππου προς πάππου. Ε, αυτούς θέλουν με απίστευτη μανία να κλείσουν οι αρχαιολόγοι της Εφορείας Ακροπόλεως. Βρήκαν κάτι λεφτουδάκια με τα Ολυμπιακά Έργα και εκχώρησαν μέρος των λόφων για τσιμεντοποίηση (έχουμε και τα τσιμέντα τους να διώξουμε από τους λόφους, τους ευχαριστούμε) ώστε να φάνε οι εργολάβοι και να τους κάνουν το χατήρι να κλείσουν τους λόφους. Όλοι θα ήσαν καλά από αυτό: οι αρχαιολόγοι θα γράφαν στα τοσοδούλια βιογραφικούλια τους ότι απέδωσαν στην πόλη έναν νέο αρχαιολογικό χώρο (αυτό γράφουν τα τεχνικά δελτία των έργων τους) και οι εργολάβοι θα είχαν νέο θέατρο, νέα καφενεία και έναν εκθεσιακό χώρο μέσα στο αλσάκι του Φιλοπάππου --- όσο θάχε απομείνει. Η περίφραξη θα προφύλαγε τις εμπορικές χρήσεις. Τους χάλασαν τα σχέδια οι κάτοικοι που δεν άφησαν να ολοκληρωθεί η περίφραξη.
Αλλά οι αρχαιολόγοι (ένα βιογραφικό τόχουμε, ένα γινάτι μας έμεινε, μιαν εντολήν ακούμε...) οχυρώθηκαν στην Πνύκα. Από το καλοκαίρι του 2006 αποκλείουν την πρόσβαση στον χώρο το βράδυ ενώ μέχρι τότε ήταν ελεύθερη. Η αρχή, ξέρετε, είναι το ήμισυ του παντός, μετά την Πνύκα θα ξαναδιεκδικήσουν τους λόφους ολόκληρους.
Κι αν αυτό φαίνεται στους καλοπροαίρετους αναγνώστες απίθανο, θυμίζουμε ότι η ιστορία της περίφραξης άρχισε το 2002. Τότε η Πνύκα ήταν ελεύθερη και σήμερα δεν είναι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
